Πρόλογος Γ' Έκδοσης Print

 

Μετά από 21 χρόνια αποφάσισα να κάμω την τρίτη έκδοση του βιβλίου αυτού με τίτλο «ΤΟ ΡΙΖΙΤΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΠΌ ΤΙΣ ΠΗΓΕΣ ΤΟΥ» συμπληρώνοντας και τους χορούς.

Από τότε μέχρι σήμερο έχουνε παρουσιαστεί πάρα πολλά προβλήματα στο χώρο του Ριζίτικου Τραγουδιού.

Παρά το ότι έχουν γίνει πολλές οργανώσεις για την διάσωση και διάδοση του Ριζίτικου τραγουδιού, οι παραχαράκτες δρουν ανενόχλητοι και πολλές φορές καλυπτόμενοι πίσω απ' αυτές τις οργανώσεις.

Το μεγάλο κακό είναι ότι οι παραχαράκτες καταφέρνουνε και εισβάλλουνε στα ίδια τα χωριά που το κρατήσανε μέχρι τις μέρες μας και το ριζίτικο τραγούδι σιγά - σιγά χάνει τις ρίζες του.

Ένα άλλο μεγάλο κακό είναι ότι οι λάτρες, γνώστες και εκφραστές του ριζίτικου είναι σχεδόν αγράμματοι και δεν έχουν την ευχέρεια του λόγου που έχουν οι παραχαράκτες που είναι πολύ εγγράμματοι. Έτσι οι αντιδράσεις των εκφραστούν του Ριζίτικου τραγουδιού στην παραχάξη δεν προλαβαίνουν να δίόσουν καρπούς γιατί οι παραχαράκτες αλλάζουνε το νόημα του λόγου του γνήσιου εκφραστή και τον παρουσιάζουν φτιαγμένο στα δικά τους μέτρα.

Ο μόνος από τους λάτρεις του Ριζίτικου Τραγουδιού που εκατάφερε να γράψει και να δημοσιεύει τις αντιδράσεις του είναι ο αείμνηστος Αθουσάκης Μανώλης ή Λουλούδας, από τους Κάμπους Κεραμειών που έγραψε και εδημοσίευσε στον τοπικό τύπο τις επιστολές που είδαμε στις πρώτες σελίδες.

Ο αείμνηστος μεγάλος μας δάσκαλος Αθουσάκης Μανώλης ή Λουλούόάς δεν ήταν μόνο λάτρης, γνώστης και εκφραστής του Ριζίτικου τραγουδιού αλλά και ένα παλικάρι που ύψωσε το ανάστημά του μπροστά σε μια τεράστια οργάνωση που προσπαθεί να αφανίσει το Ριζίτικο Τραγούδι, που κανείς άλλος δεν τόλμησε να αντιδράσει με αυτόν τον τρόπο αλλά ούτε έστω και μετά να συμπορευτεί μαζί του ούτε σαν μεμονωμένο άτομο ούτε σαν οργάνωση.

Για την Σχολή μας όμως είναι ένα λάβαρο είναι ένα όπλο που μας το πρόσφερε ο αείμνηστος Γέροντας και μεγάλος μας Δάσκαλος για να πολεμήσουμε ενάντια σε κάθε εισβολέα που θέλει να κάμει κακό στο ριζίτικο τραγούδι.

Θέλω να πιστεύω ότι πολλοί που ξέρουνε πόσο βαριά είναι η ευθύνη μας για την τύχη του Ριζίτικου τραγουδιού θάρθουνε να σηκώσουμε μαζί το λάβαρο που μας άφησε ο Μεγάλος μας δάσκαλος.

Κάθε αδράνεια κάθε άρνηση είναι ασυνέπεια στη διάσωση του Ριζίτικου Τραγουδιού. Είναι ακατανόητο το Ριζίτικο Τραγούδι που οι αναλφάβητοι προγονοί μας εδημιούργησαν και διατήρησαν τόσους αιώνες χωρίς μουσικά όργανα χωρίς δασκάλους και σχολεία, εμείς που έχομε κατακτήσει το διάστημα να μην μπορούμε να βρούμε τις ρίζες του να τις καλλιεργήσουμε και να το συγκρατήσομε όπως μας το άφησαν οι πρόγονοι μας. Είναι ακατανόητο εμείς που έχομε τόσα μέσα να το προστατέψομε να αφήνομε τους παραχαράκτες να το λεηλατούνε.

Είναι ακατανόητο σήμερο που στο Νομό Χανίων υπάρχουνε περίπου 20 οργανώσεις που ασχολούνται με το Ριζίτικο Τραγούδι και μιλούνε για παράδοση να αφήνουνε τους παραχαράκτες να κυκλοφορούνε νέα τραγούδια, να τα ονομάζου-νε Ριζίτικα χωρίς να ξέρουνε αν ο Λαός μας τα δεχτεί ή όχι και χωρίς να ανταποκρίνονται στους κανόνες που διέπουν το Ριζίτικο Τραγούδι.

Στον πρόλογο της πρώτης έκδοσης αυτού του βιβλίου έχω γράψει: Ο χρόνος μας πιέζει, δηλαδή κυκλοφορεί όλο και περισσότερο παραποιημένο και κάθε καθυστέρηση δημιουργεί και περισσότερα προβλήματα.

Φαίνεται όμως ότι καμία από τις οργανώσεις δεν προβληματίστηκε με τις ανησυχίες μου αυτές.

Γιατί άραγε;

Ας ελπίσομε ότι οι Οργανώσεις θα αναλογιστούνε το μέγεθος της ευθύνης τους και θα ζητήσουνε:

1ον να σταματήσουνε οι διαγωνισμοί και η ονομασία νέων Ριζίτικων Τραγουδιών.

2ον Θα φροντίσουνε να ξεχωρίσει το γνήσιο Ριζίτικο τραγούδι από τις παραλλαγές.

3ον Θα φροντίσουνε να μάθουνε ποιός είναι ο αυθεντικός σκοπός κάθε τραγουδιού και θα τον τραγουδούνε όλοι το ίδιο.

4ον Θα φροντίσουνε να μάθουνε τους οργανοπαίχτες πια ριζίτικα και πώς να τραγουδάνε στους γάμους, παράλληλα θα τους ζητήσουνε να μην τα τραγουδάνε όπως ήρθανε από την Ανατολική Κρήτη που τα τραγουδούνε σήμερο.

Ας ελπίσομε ότι το Ριζίτικο τραγούδι θα βρει τον δρόμο του, είναι ευθύνη όλων μας. Δεν πρέπει όμως να περιμένουμε την ελπίδα μόνο, αλλά πρέπει να ακούσο-με και την έκκληση του μεγάλου μας Δασκάλου αείμνηστου Μανώλη Αθουσάκη ή Λουλούδα που μας ζητά να οργανωθούμε και να αντιδράσουμε στην παραχάραξη που προσπαθούνε ορισμένοι όψιμοι πατέρες του Ριζίτικου τραγουδιού.

Ακόμη πρέπει να ακούσουμε και την εντολή του λαού, και να γίνομε όλοι προστάτες του παραδοσιακού μας Ριζίτικου Τραγουδιού και της Κρητικής Λεβεδιάς.